Emri Atlantis ka një ngjashmëri të habitshme midis emrit dhe historisë së fisit të Atlantides dhe atij të Taulantëve. Madhësia e qytetit të Atlantidës sipas Platonit përputhet plotësisht me atë të Gjirit të Durrësit. Sipas Platonit, distanca midis qendrës së qytetit dhe kanalit ose pjesës së jashtme të tij ishte 50 stade = 7.5 km. Rrezja e gjirit të Durrësit ka të njëjtën distancë. Mund të ketë një tolerancë prej disa metrash, por Platoni sigurisht që nuk e ka matur as nga toka dhe as nga sateliti. Atlantis u përmbyt si pasojë e një tërmeti të fuqishëm të shoqëruar nga dallgë të fuqishme cunami. Durrësi e përmbush më së miri këtë skenar pasi prej shekujsh është tronditur nga tërmete të fuqishme dhe është përmbytur dhjetëra herë nga dallgët e furishme të Adriatikut. Vlen të përmendet fakti se qyteti i Durrësit ndodhet shumë pranë vijës ndarëse të dy pllakave tektonike të Evropës dhe Afrikës, gjë që e bën atë shumë të prekshëm nga tërmetet e fuqishme të përmasave biblike. Në shekullin XI të erës sonë kemi dokumentuar një tërmet të këtij lloji të shoqëruar me përmbytje të forta që detyruan të gjithë popullsinë e asaj kohe të shpërngulet në qytetin e Beratit derisa ujërat të tërhiqen sërish. Nga fotot satelitore dallohet qartë forma rrethore e gjirit të Durrësit, ku dallohen mjaft qartë urat lidhëse në veri të gjirit të Durrësit, të cilat shumëkush i identifikon me muret rrethuese të qytetit në fjalë. Por dimensionet e tyre ciklopike të bëjnë të dyshosh në funksionin e tyre të vërtetë. Gjerësia e këtyre mureve është vërtet e jashtëzakonshme. Ana Komnena tha në shekullin e 11 pas Krishtit se 4 kalorës mund të hipnin krah për krah në këto “mure” pa asnjë problem. Pra, ndoshta nuk janë mure, por rrugë dhe rrugë lidhëse të zonave të ndryshme të qytetit të Atlantidës. Faktet janë vizuale dhe nuk kërkojnë shumë shkencë, por vetëm përqendrim dhe vullnet të mirë për të pranuar fakte të tilla. Këto mure mund t’i matni vetë duke përdorur opsionin “metër” në programin Google Earth. Nëse e bëni këtë, do të shihni se përmasat e këtyre “mureve” janë deri në 30 m të gjera. Shumë njerëz mendojnë se historia e Platonit për Atlantidën është trillim i tij. Nëse është kështu, ai (Platoni) ishte vërtet budalla kur në historinë e tij pati guximin të implikonte Solonin (burrë shteti, poet, klerik, babai i kulturës helene), krician (burrë shteti, diktator, persekutor i Sokratit, xhaxhai i vetë Platonit, kreu të diktaturës famëkeqe athinase “diktatura e viteve tridhjetë” etj., etj.). Vetë Sokrati (Platoni ishte student i tij). Por mbi të gjitha, a është e mundur që Platoni të “rrezikonte” reputacionin e tij të jashtëzakonshëm si filozof, gjeni i letrave dhe burrë shteti i përsosur falë ligjeve dhe ideve të tij politike, me një histori të tillë të shpikur ose të sajuar jo nga ai, por nga Soloni dhe diktuar nga Cricias. Në tregimin e Platonit, athinasit shkëmbyen mallra me atlantët. Anijet athinase vizitojnë portet e Atlantit dhe anasjelltas. Athinasit luftojnë kundër atlantëve dhe fitojnë luftën. Kjo të bën të mendosh dhe të besosh se Atlantët ishin të paktën një popull, zona e ndikimit të të cilit ishte pellgu i Mesdheut. Shumë njerëz spekulojnë për madhësinë ose formën e territorit të Atlantidës. Por Platoni është mjaft i qartë në historinë e tij, edhe me detaje që të bëjnë të dyshosh se e gjithë kjo histori është një trillim. Qyteti i Atlantidës ishte një ishull artificial (kemi edhe disa situata befasuese të tij pasi një njeri mund të krijonte një qytet të tillë) ndërsa territori ku shtrihej perandoria e saj ishte sa Libia + Azia e Vogël. Qyteti i Atlantidës ishte diçka e ngjashme me Venedikun e sotëm, ndërsa territori i tij (Zona e Ndikimit) ishte relativ në funksion të zgjerimit apo tkurrjes së pushtimeve të tij në pellgun e Mesdheut.
