Më 23 Nëntor 1959 – Gjeneral Charles de Gol, President i Francës, mban një fjalim në Strasburg duke shpallur vizionin e tij për një “Europë nga Atlantiku në Urale”.
(“Po, është Evropa, nga Atlantiku në Urale, është Evropa, është e gjithë Europa, ajo që do të vendosë për fatin e botës.”)
Shprehja e tij, “Evropa, nga Atlantiku në Urale”, është cituar shpesh gjatë historisë së integrimit evropian. Ajo u bë, për dhjetë vitet e ardhshme, thirrja e preferuar e tubimit politik të De Golit. Vizioni i tij qëndronte në kontrast me atlantizmin e Shteteve të Bashkuara, Britanisë dhe NATO-s, duke preferuar në vend të kësaj një Evropë që do të vepronte si një pol i tretë midis Shteteve të Bashkuara dhe Bashkimit Sovjetik. Duke përfshirë në idealin e tij të Evropës të gjithë territorin deri në Urale, de Gaulle në mënyrë implicite u ofronte sovjetikëve qetësim, ndërsa fraza e tij u interpretua gjithashtu si përjashtim i Mbretërisë së Bashkuar nga një Evropë e ardhshme.
Ai vuri veton ndaj aplikimit britanik për t’u anëtarësuar në BE në 1963, sepse mendonte se Mbretërisë së Bashkuar i mungonte vullneti politik për t’u bashkuar me komunitetin. Shumë britanikë e morën “jo”-në e de Gaulle si një fyerje, veçanërisht me rolin që Mbretëria e Bashkuar kishte luajtur në Çlirimin e Francës vetëm 19 vjet më parë.
