Annunaki ishin perënditë Sumeriane të Babilonisë së lashtë dhe Mesopotamisë. “Perënditë A’nuna”, siç u thirrën në shkrimet sumerike origjinale, datuan në 3600 para Krishtit nga dijetarët, ata ishin një racë e qenieve njerëzore që zbrisnin nga qiejt në Tokë. Me mbërritjen e tyre, shkrimet sumerike tregojnë për qëllimin, përpjekjet, luftërat dhe edukimin e tyre me njerëzit. Shumë besojnë se Annunaki formësuan gjenetikisht njerëzit nga llojet më primitive që banonin në Tokë gjatë së kaluarës sonë të lashtë. Teksti sumerik përshkruan këtë origjinë të specieve tona, si dhe shumë avancime që na janë dhënë nga këto qenie nga yjet. Për qëllimet e këtyre neneve, Annunaki do të përmenden nga fjala origjinale mesopotamiane e përkthyer si “A’ nuna”, që nga ky term para datës së termit Annunaki që përdoren nga babilonasit me më shumë se 1000 vjet. Eshtë sërish dialekti i artë geg i cili mbron dhe motivon gjuhën e lashtë shqipe në shumë fjalë të saj dhe aq më tepër kur kemi të bëjmë me foljen e saj të shprehur vetëm nepërmjet gërmës: A = âshtë, oshtë, êshtë. Pra kemi: Nun dhe: A nun = ashtë nun, ungjillor, hyjnor erdhur prej qiellit: A nuna/chi. Sipas mitit të krijimit sumerian, engjëjt njiheshin nën emrin Anunnaki ose Anannage, dhe ata ishin themeluesit e kulturës së tyre. Një (Sumerian) ose Anu (Akikad) ishte Perëndia kryesore e Diellit dhe Qiellit, dhe emri i tij do të thotë “The Shining One”. Anunnaki ishin, sipas kësaj, “Suns of the Shining” ose “Suns of Light”. “Nefilimët ishin në tokë në ato ditë – dhe pastaj më vonë – kur bijtë e Perëndisë shkuan te bijat e njerëzve dhe kishin fëmijë prej tyre. Ata ishin heronjtë e vjetër, njerëz të njohur. “-. Zanafilla 6: 4 Sipas Sitchin, Nibiru ishte shtëpia e një geni jashtëtokësor (i quajtur Anunnaki në mitin sumer), i cili u quajt gjigant në Bibël. Ai pohon se ata mbërritën në Tokë ndoshta 450,000 vjet më parë, duke kërkuar minerale, veçanërisht ar të cilat ata i gjetën në Afrikë. Këto “perëndi” të Anunnakëve ishin punëtorët e rangut dhe dosjet e ekspeditës koloniale në tokë nga planeti Nibiru. Nderkohë personi që bën pagëzimin e një fëmije në gjuhën shqipe quhet “nuni/a”, për arsyen se ai/ajo është “i hyjnëzuar”, si “A’nunnas” që ishin “hyjnor”, pra duhet të jesh i “Pagëzuar -A’nunna” (hyjnor) që të mundesh të “hyjnëzosh” tjetrin. Në këtë traditë “nun/asi” konsiderohet si prind i dytë për të pagëzuarin, i cili përkujdeset gjatë gjithë jetës së tij. Kjo vërehet edhe nga disa gjuhë që do shohim në tabelë, ku emri “Nun” barazohet me at-baba, apo zot-at (godfather). Ndërsa në gjuhën shqipe emri i lashtë “nun”, vjen i pandryshuar ashtu si mijëra vjet më parë, përmendur edhe në Bibël “Anunnachi”, si krijesa të para, “zbritur” nga qielli në tokë; “hyjnorë” (hyjnon, hyjni).
