“Në të tridhjetat, pothuaj sa hap e mbyll sytë përjetova famën. Nuk pendohem. Tani e di se çfarë është. Diçka e parëndësishme. Kam luftuar fort. Por, në fund, triumfova. Dhe kjo lodhje e vështirë e bën suksesin më të qartë, më të përulur por edhe më të vendosur. Ata që shkruajnë qartë ata kanë lexues. Ata që shkruajnë vështirë për t’u kuptuar kanë komentues.”
Në këtë ditë, 110 vjet më parë, u lind, Albert Camus në Algjerinë Franceze nga prindër të Pieds Noirs. Ai e kaloi fëmijërinë në një lagje të varfër dhe më vonë studioi filozofi në Universitetin e Algjerit. Ai ishte në Paris kur gjermanët pushtuan Francën gjatë Luftës së Dytë Botërore në 1940. Camus u përpoq të ikte por më në fund iu bashkua Rezistencës Franceze ku shërbeu si kryeredaktor në Combat, një gazetë e jashtëligjshme. Pas luftës, ai ishte një personazh i famshëm dhe dha shumë leksione në mbarë botën. Ai u martua dy herë, por kishte shumë lidhje jashtëmartesore. Camus ishte politikisht aktiv; ai ishte pjesë e së majtës që kundërshtoi Josif Stalinin dhe Bashkimin Sovjetik për shkak të totalitarizmit të tyre. Camus ishte një moralist dhe i prirur drejt anarkosindikalizmit. Ai ishte pjesë e shumë organizatave që kërkonin integrim evropian. Gjatë Luftës së Algjerisë (1954–1962), ai mbajti një qëndrim neutral, duke mbrojtur një Algjeri multikulturore dhe pluraliste, një pozicion që u refuzua nga shumica e partive. Filozofikisht, pikëpamjet e Camus kontribuan në ngritjen e filozofisë së njohur si absurdizëm. Disa e konsiderojnë punën e Camus për ta treguar atë si ekzistencialist, edhe pse ai vetë e refuzoi me vendosmëri këtë term gjatë gjithë jetës së tij.
Ai u vlerësua me Çmimin Nobel në Letërsi në vitin 1957 në moshën 44 vjeçare, fituesi i dytë më i ri në histori. Veprat e tij përfshijnë “I huaji”, “Murtaja”, “Miti i Sizifit”, “Rënia” dhe “Rebeli”.
