Çdo vit më 17 tetor, bota shënon Ditën Ndërkombëtare për Çrrënjosjen e Varfërisë, e njohur edhe si Dita e Fundit të Varfërisë. Këtë vit, tema e ditës vë në qendër të vëmendjes punën e denjë dhe mbrojtjen sociale, duke vënë në praktikë dinjitetin për të gjithë.
Përfundimi i varfërisë mbetet një sfidë e madhe globale. Sot, pothuajse 700 milionë njerëz në mbarë botën jetojnë në varfëri ekstreme, duke jetuar me më pak se 2,15 dollarë në ditë. Pas dekadash reduktimi të vazhdueshëm të varfërisë, një periudhë tronditjesh dhe krizash të mbivendosura rezultoi në rreth tre vjet progres të humbur midis 2020 dhe 2022.
Me ritmet aktuale të progresit, bota nuk do të përmbushë objektivin global për t’i dhënë fund varfërisë ekstreme deri në vitin 2030, me vlerësime që tregojnë se rreth 600 milionë njerëz do të vazhdojnë të luftojnë me varfërinë ekstreme atëherë.
Varfëria ekstreme është e përqendruar në vendet ku do të jetë më e vështirë për t’u çrrënjosur – në mesin e vendeve më pak të zhvilluara, në zonat e prekura nga konflikti dhe në zonat e largëta, rurale. Perspektiva është gjithashtu e zymtë për gati 50 për qind të popullsisë së botës që jeton me më pak se 6,85 dollarë në ditë – masë e përdorur për vendet me të ardhura të mesme të larta.
Ndikimet e varfërisë ndjehen më fort nga më të cenuarit. Një raport i fundit i Bankës Botërore-UNICEF zbuloi se fëmijët kanë më shumë se dy herë më shumë gjasa se të rriturit të jetojnë në varfëri ekstreme. Ato përbëjnë më shumë se gjysmën e atyre që jetojnë në varfëri ekstreme, megjithatë pjesa e tyre në popullsinë totale është vetëm 31 për qind.
“Përfundimi i varfërisë është një sfidë që kërkon një qasje të shumëanshme”, thotë Luis-Felipe Lopez-Calva, Drejtor Global i Bankës Botërore për Varfërinë dhe Barazinë. “Vendet nuk mund të trajtojnë në mënyrë adekuate varfërinë dhe pabarazinë pa përmirësuar gjithashtu mirëqenien e njerëzve, duke përfshirë aksesin më të barabartë në shëndetësi, arsim dhe infrastrukturë bazë. Fuqizimi i grave, vajzave dhe të rinjve do të maksimizojë ndikimin midis komuniteteve dhe brezave. Politikëbërësit duhet të intensifikojnë përpjekjet për të rritur ekonomitë e tyre duke mbrojtur njerëzit dhe familjet më të cenueshme. Kjo përfshin forcimin e investimeve në sistemet e mbrojtjes sociale.”
Në terma afatgjatë, vendet e punës dhe punësimi janë mënyra më e sigurt për të reduktuar varfërinë dhe pabarazinë.
Punësimi i rregullt u siguron individëve dhe familjeve një burim thelbësor të ardhurash dhe i lejon ata të ngjiten në shkallët ekonomike, të ndërtojnë pasuri dhe të investojnë në arsim, shëndetësi dhe ushqim që ndihmojnë në thyerjen e ciklit të varfërisë ndër breza. Gjithashtu u siguron atyre dinjitetin e punës.
