Platoni: Për të arritur në thelbin e së mirës.
Marksi: Ishte historikisht e pashmangshme.
Makiaveli: Për të futur frikë tek pulat e tjera.
Nietzsche: Mbi pohimin e vullnetit të saj për pushtet.
Sartre: Pula u urdhërua të kalonte rrugën.
De Beauvoir: Njeriu nuk lind pulë, bëhet.
Samuel Beckett: Sepse ai ishte i lodhur duke pritur.
Aristoteli: Për të pushuar së qeni në pushtet, por në veprim.
Camus: Për të sfiduar absurditetin e botës.
Darvini: Sepse pula në evolucionin e specieve, është bërë një kalim kafshësh.
Epikuri: Për t’u argëtuar.
Kanti: Për respektimin e ligjit moral.
Pirro: Çfarë rruge?
Zenoni i Eleas: Për të vërtetuar se nuk mund të arrinte kurrë në anën tjetër.
Kierkegaard: Në dëshpërim për gjendjen e tij të pulës.
Shekspiri: Kjo është pyetja.
Stuart Mill: Për të maksimizuar kënaqësinë e tij.
Galilea: E megjithatë, ajo kaloi.
Heidegger: Sepse pula është bariu i Qenies.
Dekarti: Unë kaloj, prandaj jam.
Hegeli: Të kuptojmë arsyen në histori.
Spinoza: Pula mendon se e ka kaluar lirisht rrugën, por injoron shkaqet që e bëri këtë përmes saj.
Rousseau: Sepse pula është e mirë nga natyra.
Pascal: Sepse pula është një kallam që mendon.
Herakliti: Pula kaloi sepse nuk e kalojmë kurrë të njëjtën rrugë dy herë.
Hume: Për mua pula është një ide e trilluar.
Husserl: Është konstituimi i egos ajo epokë, një ego-ego mutacionale pavarësisht nga komponenti noetik-noematik që është origjina e objektit “rrugë” për subjektin “pulë”.
Mitterrand: Rruga, është luftë.
Konfuci: Vepro kundër pulave ashtu siç do të doje që ato të bënin me ty.
Frojdi: Rruga është shumë qartë një simbol fallik, fakti i kalimit zbulon një çlirim të thellë të instinkteve (ose asaj) të pulës.
Leibniz: Për të ruajtur harmoninë universale të botës.
Volteri: Për të reduktuar intolerancën.
Aristoteli: Sepse pula është një kafshë politike.
