Dhimitër Shuteriqi (Elbasan, 1915 – 22 korrik 2003) ka qenë publicist, partizan i Frontit Nacional-Çlirimtar në Luftën e Dytë Botërore, përgjegjës, bashkëthemelues dhe drejtues të Lidhjes së Shkrimtarëve (1954-’73), deputet i Kuvendit të Popullor (1950). – ’74), shkrimtar dhe historian i letërsisë shqiptare.
Ai u lind në Elbasan në një familje intelektuale, i biri i Simon Shuteriqit, i njerëzve të Elbasanit në Kongresin dhe atje, si dhe një ndër themeluesit e Normales. Dhimitri ndoqi mësimet në Liceun e Korçës dhe më pas shkollimin e lartë e ndoqi në Universitetin e Grenoblit dhe Lionit, në Francë. Maj 1942-1943 jepte mësim në Elbasan; më 12 maj 1943 u zgjodh sekretar i këshillit krahinor nacionalçlirimtar për komitetin qarkor të Elbasanit.
Më 2 mars 1946 në Drejtorinë e Shtypit dhe Propagandës pranë Ministrisë së Shtypit, Propagandës së Kulturës Popullore, u krijua një komision që ngarkohej «për t’u dhënë liri trafiki» librave të botuar deri në atë kohë në Shqipëri, pjesë dhe të tilla ishte. edhe Shuteriqi si themelues e punonjësve të Lidhjes së Shkrimtarëve.
Më 1947 u emërua drejtor i Institucionit të Lartë Pedagogjik. Nga viti 1950 deri në deputetin e Kuvendit Popullor nga viti 1974 iu kërkua të rrethonte Gramshitin dhe të mos mbushte Elbasanin. Më tej1954 drejtoi për 19 vite me radhë nga radhët e Lidhjes së Shkrimtarëve,[6] edhe pasi u riorganizua në Lidhjen e Shkrimtarëve dhe Artistëve më 1957.
