Francisco Goya lindi më 30 Mars 1746 dhe ishte një piktor i talentuar spanjoll, dhe konsiderohet si një nga mjeshtrit e fundit të pikturës së vjetër, si dhe i pari i modernëve. Filloi mësimin në pikturë në moshën 14-vjeçare dhe talenti i tij u njoh shpejt. Ai së pari paraqiti hyrje në Akademinë Mbretërore të Arteve të Bukura në 1763, dhe më pas më vonë në 1766, të cilat të dyja u refuzuan. Por, në 1771, ai udhëtoi për në Romë dhe fitoi vendin e dytë në një konkurs pikture dhe siguroi punësim për dizajnimin e sixhadeve në Fabrikën e Tapeteve Mbretërore. Ai përfundoi mbi 42 modele, të cilat u përdorën për të mbuluar muret në pallatet e sapondërtuara rreth Madridit, duke i dhënë atij një atmosferë edhe më mbretërore.
Në 1782 ai u miqësua me princin e kurorës së Spanjës, duke kaluar dy vera me të dhe familjen e tij, duke pikturuar portrete dhe duke zgjeruar rrethin e tij të patronëve mbretërorë. Atij iu dha një pozicion me pagesë si piktor oborri në 1786, dhe në 1799 u bë piktori i parë i oborrit, duke pikturuar për mbretin dhe familjen e tij, si dhe fisnikërinë spanjolle.
Midis viteve 1792 dhe 1793, Goya vuajti nga një sëmundje misterioze, e cila e bëri atë të shurdhër dhe ndikoi në sjelljen e tij mendore. Disa shkencëtarë aktualë mjekësorë besojnë se shurdhimi i tij ishte rezultat i plumbit në të cilin ai përdorte në bojërat e tij, ndërsa të tjerë besojnë se mund të ketë qenë një lloj encefaliti viral. Sido që të jetë, efekti i tij te Goya nuk mund të nënvlerësohet. Pas sëmundjes së tij, ai u bë i tërhequr dhe filloi të pikturonte një sërë pikturash shqetësuese në muret e shtëpisë së tij në Quinta del Sordo. Temat e tij të mëparshme të festivaleve të gëzuara dhe karikaturave ndryshuan në përshkrime të luftës dhe kufomave, duke përfaqësuar një errësim të humorit të tij. Nëse kjo ka të bëjë më shumë me deklaratën franceze të luftës ndaj Spanjës apo ndonjë problem mjekësor që çon në shqetësime mendore, mbetet për t’u debatuar.
