Emigrimi ka qenë një shprehje e guximshme e vullnetit të individit për të kapërcyer vështirësitë dhe për të jetuar një jetë më të mirë. Sot, globalizimi, së bashku me përparimet në komunikim dhe transport, ka rritur shumë numrin e njerëzve që kanë dëshirën dhe kapacitetin për të lëvizur në vende të tjera.
Kjo epokë e re ka krijuar sfida dhe mundësi për shoqëritë në mbarë botën dhe ka shërbyer gjithashtu për të nënvizuar lidhjen e qartë midis emigrimit dhe zhvillimit, si dhe mundësitë që ofron për bashkëzhvillimin, domethënë përmirësimin e bashkërenduar të kushteve ekonomike dhe sociale si në origjinë ashtu edhe në destinacion. Emigrimi, në rastin e qenieve njerëzore është akti i lëvizjes nga një vend në tjetrin. Kryesisht duke lëvizur nga një vend i origjinës në një vend të ri për të filluar jetë të reja si banorë të përhershëm në shtëpinë e tyre të re. Tani, lëvizjet nomade normalisht nuk konsiderohen si migrime pasi nuk ka asnjë qëllim për t’u vendosur në vendin e ri dhe sepse lëvizja është përgjithësisht sezonale. Vetëm disa popuj nomadë e kanë ruajtur këtë formë jetese në kohët moderne. Gjithashtu, lëvizja e përkohshme e njerëzve për qëllime udhëtimi, turizmi, pelegrinazhi apo udhëtimi nuk konsiderohet si migrim, në mungesë të synimit për të jetuar dhe vendosur në vendet e vizituara.
Historia
Dita Ndërkombëtare e Emigrantëve që kremtohet çdo vit më 18 dhjetor, u caktua nga Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara më 4 dhjetor 2000, pasi kishte marrë parasysh numrin e madh dhe në rritje të emigrantëve në botë. Më 18 dhjetor 1990, Asambleja e Përgjithshme miratoi konventën ndërkombëtare për mbrojtjen e të drejtave të punëtorëve emigrantë dhe anëtarëve të familjeve të tyre. Dita Ndërkombëtare e Emigrantëve zhivillohet në shumë vende të botës nga organizata ndërqeveritare dhe joqeveritare përmes përhapjes së informacionit për të drejtat e njeriut dhe liritë themelore politike të emigrantëve, si dhe përmes shkëmbimit të përvojave dhe hartimit të veprimeve për të garantuar mbrojtjen e migrantëve.
