Midis 2006 dhe 2020, mbi 1200 gazetarë janë vrarë për raportimin e lajmeve dhe sjelljen e informacionit në publik. Në nëntë nga dhjetë raste vrasësit mbeten të pandëshkuar, sipas Observatorit të UNESCO-s të gazetarëve të vrarë. Mosndëshkimi çon në më shumë vrasje dhe shpesh është një simptomë e përkeqësimit të konfliktit dhe prishjes së ligjit dhe sistemeve gjyqësore.
Ndërsa vrasjet janë forma më ekstreme e censurës mediatike, gazetarët gjithashtu u nënshtrohen kërcënimeve të panumërta – duke filluar nga rrëmbimi, tortura dhe sulme të tjera fizike deri te ngacmimet, veçanërisht në sferën dixhitale. Kërcënimet për dhunë dhe sulmet ndaj gazetarëve, në veçanti, krijojnë një klimë frike për profesionistët e medias, duke penguar qarkullimin e lirë të informacionit, opinioneve dhe ideve për të gjithë qytetarët. Gratë gazetare ndikohen veçanërisht nga kërcënimet dhe sulmet, veçanërisht nga ato të bëra në internet. Sipas dokumentit të diskutimit të UNESCO-s, The Chilling: Tendencat globale në dhunën në internet kundër grave gazetare, 73 përqind e grave gazetare të anketuara thanë se ishin kërcënuar, frikësuar dhe fyer në internet në lidhje me punën e tyre.
Në shumë raste, kërcënimet për dhunë dhe sulmet ndaj gazetarëve nuk hetohen siç duhet. Ky mosndëshkim inkurajon autorët e krimeve dhe në të njëjtën kohë ka një efekt rrëqethës në shoqëri, duke përfshirë edhe vetë gazetarët. UNESCO është e shqetësuar se mosndëshkimi dëmton shoqëri të tëra duke mbuluar abuzimet serioze të të drejtave të njeriut, korrupsionin dhe krimin.
