Në kuadrin e një filozofie globaliste, Kryeministri i Shqipërisë Edi Rama, në fjalimin e tij në Kombet e Bashkuara, kërkoi më tepër veprim dhe drejtësi mbi çdo masakër e gjenocid të bërë mbi të drejtat e njeriut, ku përmendi Srebenicën, Ruandën, Darfurin, por vetëm një fjali për Genocidin Serb në Kosovë. Me motivacionin që duhet të kundërshtojmë tendencat Nacionaliste që duken tërheqëse por nuk janë të efektshme, Rama është qartazi i rreshtuar në filozofinë Globaliste, që jo pak herë, bie ndesh me interesat e vendit të tij.
Më poshtë fjalimi i plotë:
“Shkëlqesi,
Më lejoni të filloj duke falënderuar Shtetet e Bashkuara, ambasadoren Linda Thomas Greenfield dhe ekipin e saj, për mënyrën e shkëlqyer në të cilën e zhvilluan punën e Këshillit të Sigurimit gjatë muajit maj. Dëshiroj të falënderoj Presidentin e GJND-së, gjyqtarin Donoghue, Komisionerin e Lartë Bachelet dhe profesorin Akande për informacionin e rëndësishëm të dhënë.
Kolegë, Dallimet në opinion, mosmarrëveshjet dhe ndarjet nuk janë të pazakonta në këtë Këshill apo në anëtarësimin më të gjerë në OKB. Ato janë pjesë e jetës, duke përfshirë edhe jetën ndërkombëtare, por ato zmadhohen nëse fokusohemi vetëm këtu dhe tani, në politikat dhe shqetësimet e përditshme, për qëllime afatshkurtra dhe interesa të ngushta.
Megjithatë, nën argumente të tilla të dukshme, ekzistojnë ende vlera themelore dhe janë ato që e bëjnë bashkësinë ndërkombëtare të bashkohet. Këto vlera përfaqësojnë lidhjet morale që e bëjnë komunitetin ndërkombëtar “një komunitet”, ku shuma është gjithmonë më shumë se pjesët e tij. Vlerat dhe normat e tilla janë të sanksionuara në atë që ne zakonisht e quajmë Ligji Ndërkombëtar. Ato zbulojnë kuptimin e tyre të vërtetë dhe fuqinë e tyre reale në kohë vështirësish, krize, konfliktesh dhe luftërash.
Dhe, siç e dimë, nuk kanë ardhur lehtë.
Dhjetëra miliona njerëzve u është dashur të vdisnin përpara se ne të zbulonim dhe pranonim parimet bazë të së drejtës ndërkombëtare. Shtetet kanë krijuar një trup të gjerë ligjesh për të rregulluar sjelljen e tyre dhe janë zotuar vullnetarisht ta respektojnë atë.
Miliona të tjerë janë sakrifikuar që ne të pranojmë përgjegjësinë tonë kolektive për t’iu përmbajtur rregullave dhe për të mbajtur veten përgjegjës kur nuk jemi në gjendje ose nuk dëshirojmë t’i respektojmë ato.Megjithatë, vlerat tona themelore të mishëruara në trupin në rritje të së drejtës ndërkombëtare, të drejtës humanitare, ligjit ndërkombëtar të të drejtave të njeriut dhe ligjit ndërkombëtar penal, vazhdojnë të shkelen sistematikisht dhe në mënyrë të rëndë.
Të nderuar delegatë,
Të gjitha shkeljet e rënda të së drejtës ndërkombëtare duhet të trajtohen me të njëjtin nivel drejtësie dhe vendosmërie sepse janë pjesë e të njëjtit problem. Sipas fjalëve të mençura të Martin Luther King, “padrejtësia kudo është një kërcënim për drejtësinë kudo”. Ndërsa flasim dhe përsërisim nevojën për të mbështetur vlerat dhe normat tona të përbashkëta, ne të gjithë jemi të vetëdijshëm se të dy janë nën stres të madh.
Ne e dimë se kur nuk arrijmë të ngrihemi fort dhe të marrim përgjegjësinë tonë kolektive, kur nuk arrijmë të mbrojmë të drejtën për të vërtetën, të drejtën për Drejtësi dhe të drejtën për një zgjidhje efektive dhe dëmshpërblim, institucionet tona dobësohen dhe besimi i publikut zbehet. . Më pas mbetemi me zhgënjim dhe padurim për mungesën e progresit, për mungesën e dorëzimit dhe për shkak të keqbërësve. Krimet e luftës, krimet kundër njerëzimit dhe shkelje të tjera të rënda të të drejtave të njeriut minojnë strukturën e shoqërive të tëra. Ne kemi parë se si ato destabilizojnë shtetet, rrezikojnë rajone të tëra, duke kërcënuar paqen dhe sigurinë ndërkombëtare.
Rasti i konfliktit 11-vjeçar në Siri është një shembull tragjik. Në dështimin për të mbajtur regjimin sirian përgjegjës për krimet e tij kundër popullit të vet, ne mund të kemi inkurajuar mizoritë diku tjetër. Por mos adresimi i të gjitha shkeljeve kudo nuk duhet të jetë një arsye për të mos vepruar askund. Kjo më sjell tek agresioni tragjik dhe i vazhdueshëm rus kundër Ukrainës. Ky akt i dënueshëm ka shkelur gjithçka që përfaqëson ky Këshill, vlerat, normat, ligjin dhe respektin që i detyrohemi njëri-tjetrit si anëtarë përgjegjës të të njëjtit komunitet kombesh.
Një luftë e paprovokuar, e pajustifikuar dhe e paligjshme ka shkaktuar dhimbje të panevojshme për të gjithë kombin Ukrainas. Ajo ka sfiduar sigurinë evropiane, ka tronditur ekonominë botërore dhe, duke përkeqësuar sigurinë ushqimore, po u shkakton dhimbje të panevojshme miliona njerëzve në mbarë botën. Krimet e tmerrshme të kryera zbulohen çdo ditë. Kjo kërkon llogaridhënie. Krimet nuk duhet dhe nuk duhet të mbeten pa u ndëshkuar.
Shqipëria ka qenë dhe do të vazhdojë të jetë në krye të përpjekjeve për vendosjen e drejtësisë dhe parandalimin e krimeve të mëtejshme dhe të ardhshme.
Kolegë,
Ne duhet të demonstrojmë, me vepra dhe jo vetëm me fjalë, se “kurrë më” do të thotë në të vërtetë “kurrë më”! Ia detyrohemi mijëra viktimave të gjenocidit në Srebrenicë, Ruandë dhe Darfur. Ne ua kemi borxh të gjithë atyre që kanë pësuar mizori, masakra dhe krime kundër njerëzimit.
Iu detyrohemi fytyrave të panumërta të heshtura dhe kryesisht të padukshme të krimeve seksuale të pafalshme, siç janë 20,000 gratë e dhunuara brutalisht gjatë spastrimit etnik në Kosovë në vitet 1998-99. Ne i detyrohemi jetëve të shkatërruara të miliona fëmijëve të cilëve u është grabitur e ardhmja nga njerëz të fortë të armatosur.
Kjo është arsyeja pse është e një rëndësie thelbësore që të gjithë ne t’i rezistojmë në mënyrë të vendosur dhe të vazhdueshme çdo përpjekjeje për të mohuar ose relativizuar këto krime të tmerrshme. Glorifikimi i kriminelëve dhe mohuesve të gjenocidit janë thirrje të drejtpërdrejta për dhunë.
Ata duhet të dënohen pa hezitim.
Kolegë, Ne duhet të bëjmë më shumë. Për të forcuar atë që kemi arritur dhe për të ndërtuar mjete të reja për të adresuar sfidat e reja. Llogaridhënia lind përgjegjësi;
Përgjegjësia të çon në veprim; Veprimi përforcon drejtësinë; Drejtësia kontribuon për paqen. Pa përgjegjshmëri të fortë dhe efektive, normat dhe vlerat tona të përbashkëta do të shuhen. Nuk duhet të lejojmë që shkeljet të bëhen normë.
Autorët nuk duhet të kenë vend në botën tonë, por vetëm në botën e tyre: prapa hekurave, ashtu siç ndodhi me Millosheviçin. ”
