Dihet se gjatë mungesës së Ali Pashës për hir të fushatës së Danubit kundër austro-rusëve (1790-1791), suliotët u përpoqën, në pranverën e vitit 1791, të bënin bastisje të tmerrshme kundër fshatrave Margariti/Margëlliç dhe Paramithi deri në ngushticat e e Pindit dhe prej andej merrnin shumë “mallra të vjedhura” (sipas fjalëve të Fotos), kafshë dhe gjëra të tjera. Gjatë bastisjeve të tyre ata kryen shumë aksione të ashpra kundër armiqve dhe miqve të tyre, duke nxitur kështu zemërimin jo vetëm të Ali Pashës, në satrapinë e të cilit ndodheshin rajonet e përmendura, por edhe të prijësve dhe armatolëve të Tzoumerkës dhe Valtos, si dhe të disa bejlerë shqiptarë, me të cilët deri atëherë kishin mbajtur marrëdhënie miqësore.
Më pas bastisjet e suliotëve u pakësuan nga trupat ushtarake që Aliu, para se të nisej për në fushatën e Danubit, i kishte vendosur në pozicione të ndryshme të fortifikuara përreth Sulit dhe që rrethonte suliotët në të ashtuquajturën Llakë të Boçarit. Kur Ali Pasha u kthye nga fushata e Danubit, ai dëshironte të ndëshkonte suliotët dhe të pushtonte fortesat e tyre. Dhe duke e dobësuar fillimisht me komplote dhe atentate rivalin e tij, pashain e Beratit, Ibrahimin, një aleat i fortë i suliotëve, më pas u kthye kundër Sulit. Traktati ruso-turk ishte nënshkruar në Iasi më 9 janar 1792 dhe suliotëve iu hoq e gjithë ndihma e Rusisë dhe agjentëve të saj nga Ishujt Jon, të cilët gjatë luftës së dytë ruso-turke nën Katerinën e Madhe (1787). -1792) kishte mbështetur vazhdimisht suliotët me kontribute të ndryshme. Para fillimit të fushatës së tij kundër Sulit, Aliu u përpoq, në 1792, të mashtronte suliotët. Duke deklaruar se synonte të sulmonte Delvinën dhe Gjirokastrën dhe se kërkonte bashkëpunimin e tyre.
